Informacje ogólne o Grafis CAD/CAM
Program Grafis jest niemieckim programem do konstruowania odzieży. Jego głównym przeznaczeniem jest konstruowanie szablonów odzieżowych w przemyśle odzieżowym, jednakże z powodzeniem można stosować go w przemyśle obuwniczym, lalkarskim, meblowym, a nawet samochodowym. Sprawdza się przy projektowaniu tapicerki meblowej i samochodowej.
Grafis jest w pełni profesjonalnym programem do konstrukcji odzieży damskiej, męskiej i dziecięcej. Ze względu na swoje przeznaczenie jest tak zbudowany, aby umożliwić konstruktorowi odzieży wykonanie szablonów od początku w komputerze. Aby zainstalować program Grafis wystarczy przeciętny komputer pracujący w środowisku Windows.
Program Grafis składa się z dwóch części: Grafisu do wykonania konstrukcji i modelowania szablonów odzieży (CAD) oraz Grafisu do tworzenia układów szablonów na szwalnię (CAM). Te dwie części istniejące osobno, stanowią nierozłączną, integralną całość ułatwiającą pracę na nowoczesnej wzorcowni w dużych zakładach odzieżowych lub też w małych pracowniach krawieckich szyjących na miarę.
Organizacja pracy w programie GRAFIS CAM (Computer Aided Manufacture)
Grafis CAM jest integralną częścią programu Grafis CAD wersji 12.
Grafis CAM służy do układania szablonów i tak jak każdy program stworzony do tego celu, składa się z 3 obszarów.
Pierwszy obszar na samej górze to tak zwany zasobnik, z którego ściągamy części z wybranego materiału, np. tylko tkanina wierzchnia, tylko podszewka lub tylko klejonka.
Mniej więcej na środku ekranu jest tak zwana strefa robocza. W tym obszarze możemy układać szablony w sposób dowolny, nawet jeden na drugim, tak by lepiej je ułożyć później w ostatnim obszarze – na materiale.
Materiał, to obszar na którym docelowo układamy szablony.
Z materiałem wiąże się wiele możliwości programu do Układu Szablonów. Można określić jego szerokość, raporty, ustawiać błędy na tkaninie, określać bufor dla wszystkich szablonów jakie na nim się pojawią, lub też kurczliwość. Na materiale można obracać częściami, można je odbijać, ustawiać pod żądanym kątem, tworzyć grupy do podklejenia, i wiele innych czynności które mają na celu polepszenie zużycia tkaniny.
Każdy układ szablonu można zapisać i w razie zmian na przykład w szerokości tkaniny, zmienić ją i ponownie rozłożyć. Każdy układ można podsumować sprawdzając zadaną szerokość tkaniny, długość jak jest potrzebna do wykrojenia wszystkich elementów, procent wykorzystania tkaniny, czy ilość szablonów z danego materiału.
Na podstawie tych informacji możemy utworzyć dokumentację modelu z pełnymi informacjami dotyczącymi wykonanego układu szablonów.
